Het was me het weekje wel. Hoeveel dozen met boeken heb jij van jouw zolder naar het gelijkvloers gebracht, in de koffer van jouw auto geplaatst, naar een leegstaande flat vervoerd en daar op stoelen gedeponeerd? Elf. Hoeveel boeken per doos? Gemiddeld twintig. Reken en tel maar. Geen wonder dat jouw rug en knieën het zwaar te verduren kregen. Om de voorraad per uitgever of onderwerp te sorteren en de boeken te voorzien van een etiket stond je een hele tijd in een gebogen houding. Je was er enkele namiddagen zoet mee en klaar tegen de datum waarop je leden van LETS Brugge had uitgenodigd in de flat om hun keuze te maken. Zaterdagmiddag zou het gebeuren. Je was van half twee tot half zes present. Je zat vier uur op een stoel, afwisselend in de zon en in de schaduw, want er kwam geen kat langs. Ben je ontgoocheld? Niet echt, zeg je. Je vond het niet leuk maar draaide de knop om. De mogelijkheid om te ruilen* was een doel om de boeken op te ruimen. Zonder was je er nooit in geslaagd om jezelf hiervoor te motiveren. Alle lectuur krijgt nu een tweede leven in de kringloopwinkel.