Verslag in woord en beeld

Samen met twee vrienden van ’t SchrijfNest bracht ik op 11 december een bezoek aan de tentoonstelling HISTORY OF THE FUTURE in het Damse St.-Janshospitaal. Aan het onthaal had ik een gesprek met Margot Billiet over mijn ervaring met haar project Pausing Patterns® waarmee ik een paar dagen eerder kennis had gemaakt. Gelukkig had ik ons bezoek om 13 uur gepland. Op die manier konden we uit het vaarwater blijven van twee groepen bezoekers die een uur later hun bezoek startten. Ik mocht voor ons kleine gezelschap de gids van dienst zijn met de interessante tentoonstellingsgids in de hand. Het delen van ervaringen van gelijkgestemden die door hun eigen bril naar kunst kijken is voor mij de meerwaarde van de activiteiten die ik voor en met de vrienden van ’t SchrijfNest organiseer.

Hieronder deel ik een afbeelding van werk van vrouwelijke kunstenaars die mij nieuwsgierig maakten, verwonderden of inspireerden voor het draaiboek van een volgend SchrijfNest.

“The Embrace” van Liesbeth Henderickx vertelt een verhaal over identiteit. De stenen bestaan telkens uit meerdere steensoorten die op de markt elkaars grootste concurrent zijn. Versmolten tot één steen wordt het duidelijk dat elke soort zijn geschiedenis meedraagt in zijn glanzend oppervlak. Binnen dit werk worden ze herenigd met elkaar, de ene soort ingelegd in de andere als een verzoening of eerder als een parasiet.

“Future Memories” van Amanda E. Metzger is een verzameling van machine learning gegenereerde teksten over toekomstige dagboekaantekeningen van de kunstenaar. Het machine learning-model werd verfijnd met behulp van meer dan een decennium aan dagboeken van de kunstenaar.

“Spruit-boom uit de stamboomreeks” van Clara Spilliaert.
Een spruitkool – onmisbaar in de Belgische volkskeuken – krijgt de schaal van het menselijke lichaam en wordt een monumentale stamboom. Aders als nerven lopen tussen de knoppen, soms onderbroken, soms druipend. het is een pleidooi voor de groende die al eeuwenlang geteeld en gegeten wordt in het geboorteland van de vader van Clara Spilliaert. Het maakproces – het langzaam handmatig opbouwen met klei – symboliseert de ontwikkeling van haar eigen identiteit. Deze spruit-boom maakt deel uit van een reeks keramische sculpturen “Stambommen”, vertrokken vanuit haar interesse in het afbeelden van van haar familiegeschiedenis

Voor “Droom 1-5” vroeg Lisa Ottenburgh aan kinderen uit de lagere school om hun dromen te vertellen om hier nadien een beeldende interpretatie van te maken. De grappige, absurde situaties die de kinderen beschreven, resulteerden in monumentale papierknipsels, die doen denken aan de papieren slingers uit onze eigen kindertijd. Door met verschillende vouwlijnen te spelen, krijgen de knipsels een repetitief karakter, terwijl de droombeelden net alle richtingen uitdraaien.