Voor de tweede dag op rij maak je een wandeling in de natuur. Hoe zalig is het om de voordeur – in jouw geval de achterdeur – dicht te trekken en je onmiddellijk in de natuur te begeven. Je draagt een sweater, het is fris. Het is altijd winderig op de oprijlaan. Vanaf de bocht volg je het fietspad in de tegenovergestelde rijrichting van de tweewielers. Op dit uur van de dag – het is tien uur – zijn er reeds een aantal op pad, individueel en in groep. Deze laatste rijden op de weg. Gelukkig. Je hoeft er geen aandacht aan te besteden telkens je stil staat om te fotograferen. Aan wie geef je een pluim? Aan de gemeente? Ja, zij hebben hier gul wilde bloemen gezaaid in de berm tussen de weg en het fietspad. Wat een kleurenpracht. Het geeft je de kans om met bewuste aandacht bloemen te ontmoeten. Je neemt je voor om dit na de middag in een tweehonderd woorden verhaal te vermelden. Op het tweede deel van de wandeling verleg je je focus. Je houdt je ogen op de grond gericht en verzamelt natuurlijk materiaal dat je wilt gebruiken om te tekenen of te schilderen. Wat een weelde.