Toen je van de bus stapte, diende je vliegensvlug een beslissing te nemen, want het was nog een kwartier stappen voordat je je eigen stek zou bereiken. Je kreeg De Torre in het vizier en je wist dat je daar op dinsdagnamiddag een openbaar toilet kon vinden. Toen je er nadien een kop koffie wilde drinken, stelde je vast dat alle beschikbare ruimte werd ingenomen door de leden van een keramiekgroep. Een streep door jouw rekening want het was de bedoeling om daar deze zomer een koffie- en sanitaire stop te voorzien voor de seniorenvereniging waar je momenteel vrijwilliger bent.

De verantwoordelijke van het woonzorgcentrum waar je jaren geleden als vrijwilliger actief was, kwam jou hartelijk verwelkomen. Je vertelde haar over jouw blijkbaar onrealistische plannen. Niets bleek minder waar. Zij nam jou op sleeptouw door het voormalig klooster en toonde jou heel wat leegstaande ruimtes met sporen van religieus en ander erfgoed zoals oude vloertegels, machines en een antieke lift. Je dacht aan het enthousiasme van de amateurfotografen wanneer ze vanop de eerste verdieping een uniek zicht krijgen op de constructie van de kapel. Wat een geschenk. En dat viel jou niet toevallig toe tijdens de Week van de Vrijwilliger!