Als kind hoorde je verhalen over René Van Moerbeke – jouw grootvader – als entertainer in het café chantant. Zelf heb je hem in die hoedanigheid slechts één keer meegemaakt in Café De Tijger in de Wantestraat te Assebroek, waar je al eens logeerde, maar waar je nooit in de gelagzaal kwam als er klanten waren. Bij de inhuldiging van de nieuwe burgemeester van Assebroek mocht dat wel, want naast mama waren ook je zus en je papa van de partij. Na afloop van de straat festiviteiten zong jouw grootvader in het café enkele kluchtliederen waarmee hij de volwassenen aan het lachen bracht. Hij rondde zijn muzikale optreden af met een act, waarop jij zat te wachten. Hij zette een glas bier op zijn kale kop en deponeerde muntstukken – die hij van zijn bewonderaars kreeg – op zijn bezweet voorhoofd. Met gestrekte armen liet hij dan – een voor een – elke munt in zijn klak vallen, tot groot jolijt en applaus van de cafégangers.

Tussen 1953 en 1966 stond zijn naam wekelijks in het Brugsch Handelsblad in de rubriek Schuttersnieuws, met aankondigingen en verslagen over activiteiten van de handbooggilde De Tijgervrienden, waarvan hij hoofdman was in het café dat hij samen met je grootmoeder uitbaatte. Als je de krantenberichten mag geloven was jouw grootvader een sportieve en sympathieke man. In de editie van 9 mei 1953 las je dit op pagina 4:

‘Zaterdag jl. greep in café “de Tijger” bij Van Moerbeke R., het clubkampioenschap plaats van de jonge vereniging De Lustige Ping-Pongers. Het aantrekkelijkste was zeker de kamp tussen René van Moerbeke en Van den Berghe André. Hoe de sympathieke René het klaar gespeeld heeft om tegenover deze geroutineerde ping-pongspeler zoveel punten te oogsten is voor velen een raadsel. Waarlijk, René, niettegenstaande z’n hoge ouderdom wist met een “flegme” en brio al de aanvallen van z’n tegenstrever onschadelijk te maken. Wij raden iedereen aan, wanneer er ‘n Ping-Pongtornooi in café “De Tijger” betwist wordt, aldaar deze wedstrijd bij te wonen, om te genieten van het eigenaardig spel van de sympathieke “patron” die wij langs deze weg van harte gelukwensen met z’n enige prestatie.’