Vandaag brachten vier Vrienden van ’t SchrijfNest een bezoek aan Sant2024 met Ria Verhaeghe als centrale kunstenaar.

Vooraf brachten wij op hetzelfde verdiep een bezoek aan de tentoonstelling Ontmoetingen waar werk van kunstenaars uit de ateliers van het Wit Huis wordt geconfronteerd met werk van internationaal gerenommeerde kunstenaars.

Nadat we kennis maakten met werk van een twintigtal SANT24 kunstenaars in de Hendrik Pickeryzaal kregen we van Ria Verhaeghe duiding bij ‘Mama’_2024 en Provisoria, een veelheid aan beelden die ons omringen, gevonden in afgedankte kranten en die ze classificeert en transformeert via artistieke processen.

Ik nodigde de deelnemers uit om stil te staan bij een tweetal werken die hen raakten, eventueel een foto te nemen om thuis te reflecteren bij het kunstwerk: wat zie ik? wat denk ik? wat voel ik? welke vragen roept dit werk op?

Hieronder vind je de reflectie van één van de Vrienden van ’t SchrijfNest. Wie weet wordt dit vervolgd.

Viviane

Bij een van de werken van Sarah Strosse:

Een kind legt het hoofd op tafel met een arm rond het hoofd. 
Slaapt het? Heeft het verdriet?
Het is een uitdrukking die me bekend voorkomt. 
Het hoofd teneergeslagen neerleggen. 
Is er een misverstand in de familie, een berisping op school? 
De spontaneïteit van het kind wordt beknot met alle soorten regels. 
Het kind moet wel sociaal zijn. 
Het kleine meisje in mij herkent zich in dit portret van 
de ontmoediging tegenover de volwassen wereld.

Bij de ‘Dubbele van Gogh’ van Johan Tahon

Een rechtopstaand beeld met een dubbel hoofd: 
één op de normale plaats en een hoofd in de buik.
De dubbele gelaagdheid van de mens: hoofd en buik. 
Dikwijls zijn de twee in strijd.
Denken en voelen.