van Gen:

Het witte dorp in de polders

Ik ervaar op deze eerste augustus
tVaartje, opnieuw na één jaar tijd.
Midden de tent, een tafel met negen vrouwen, bekend en onbekend.
Ik ervaar het ketting elfje als synchroniciteit,
één elfje als oefening en dan het ketting elfje
waarin iedereen een eigen elfje schrijft, negen maal.
tVaartje, opnieuw na één jaar tijd.
Ik ervaar synchroniciteit en weerklank.

van Gerda:

Zomeren
Zoemende zinnen
Zinspiratie
Zomeren
in tVaartje
waar mensen en koeien bloeien
Zoemende zinnen
Zomeren

van Hilde DM:

het witte dorp in de Polders
’t schrijfnest komt samen
omringd door creatieve uitspattingen
het witte dorp in de Polders
lawaai binnen, buiten speelt de wind
we inspireren elkaar tot boeiende schrijfsels
’t schrijfnest komt samen
het witte dorp in de Polders

van Edith:

Mijn leuke wandeling in ’t buurtbosje.
Vanuit mijn zetel herdenk ik met mooie woorden
de weldoende boomkeuze op die dag
tijdens mijn leuke wandeling in ’t buurtbosje.
Maar herdenken volstaat vandaag niet,
haar waarde geven en er « ’t leven van » delen is het doel!
Vanuit mijn zetel herdenk ik met mooie woorden 
mijn leuke wandeling in ’t buurtbosje.

van Jocelyne:

Te lang geleden
Met woorden spelen
Het gaat langzaam
Te lang geleden
De groep een stimulans
Elfjes schrijven brengt vooruitgang
Met woorden spelen
Te lang geleden

van Jocelyne:

Roderen
Het schrijven wat verleerd
Beetje bij beetje lukt het weer
Roderen
Schrijven een kunst
Vraagt oefening en regelmaat
Het schrijven wat verleerd
Roderen

van Tine M:

Op een kille zomerdag,
concentratie en fixatie.
Met negen aan tafel,
op een kille zomerdag.
Elfjes volzinnen verzinnen,
boetseren van klanken en woorden,
concentratie en fixatie
op een kille zomerdag.

van Viviane:

Zomeren, warmer weer worden.
Vandaag echter niet.
Heel veel wind in het verschiet.
Zomeren, warmer weer worden.
Elfjes gecreëerd in een drukke tent
door negen vrouwen met schrijftalent.
Vandaag wilde het echter niet
zomeren noch warmer weer worden.

Zomer rijmpje

van Edith:

De zon door de bomen 
op mijn rug gekomen
geeft mij warme dromen 
is groen met blauw.
Glimlach aan de natuur !

Zomer rijmpje

van Edith:

De zon speelt door de bomen
met de wolken ook gekomen
gelijk stoute fantomen.
Zomeren is groen en blauw
met ook grijs erbij al gauw.

Zomer rijmpje

van Jocelyne:

in de boomgaard
tussen appel- en perelaars
exposeren kunstenaars
wat hun kostbaar is

Zomer rijmpje

van Tine M:

Gladiolen, een oranje ganzania,
samen met rozen en een dahlia.
Witte lelies, een gele fresia
blauw, geel-groen: zomerbloem

Zomer rijmpje

van Viviane:

slapen onder een appelboom
ooit een meisjesdroom
ze kocht een mobilhome
en een donsdeken met appelbloesems

Tientje

van Edith:

Vogeltje,
jij komt
terug bij ons
voor het warm weer
onder blauwe hemel en zonneschijn
je nestje maken en eitjes leggen
tussen de groene bladeren van mijn uitgekozen boom.
Piepend komen je lief, groot geworden schatjes uit,
ze vliegen rond en vinden eten op de grond.
Een zomer vervolmaakt jouw verhaal, want weg ben je zodra…

Tientje

van Jocelyne:

Strandstoelen
Tussen fruitbomen
Voelen zich eenzaam
Op deze winderige zomerdag
Want zijn het anders gewend
Hun canvas flapperen los, leeg, hol
Triest en hunkerend open te kunnen ontvangen
Zomaar het gewicht van kleine, dunne, dikke, ronde
Lijven, die in hun schoot komen vleien, in volle overgave
Deze vermoeide sujetten rust bieden, waar ze naar snakken

Tientje

van Tine M:

Zonnebrandolie!
Kokos zonnebrandolie!
Heerlijk, zalig zomeren.
Zandkorrels, mosselschelpen en het
zilte nat op een meisjeshuid
dat naar beneden drupt en nadien
over bruinverbrande voeten glijdt. Mijn geur is
warm, opwindend of heet. En wanneer vader zon
er zich ook mee bemoeit en zijn stralen door
een wolkeloze hemel naar beneden stuwt… Kalm, vredig geluk! Kokos-geluk!

Tientje

van Viviane:

Ladderverdriet
Ik rust
tegen een stam
van een oude perelaar.
Er ontbreken niet langer treden.
Kon het nu toch maar zomeren.
om kinderen in de boomgaard te verwelkomen
die elk om beurt al mijn treden beklimmen
en in de groene kruin een vrolijk liedje zingen.
Het zomert echter niet en dat vervult mij met verdriet.

foto: Gerda Serbruyns