Triënnale Brugge 2024
Waar en wanneer?
Van 13 april tot 1 september 2024 gaat Triënnale Brugge: Spaces of Possibility, op zoek naar het sluimerend potentieel van de stad Brugge. Het is een uitnodiging om het gekende terrein te verlaten, inspiratie op te doen en zich te laten verwonderen door hoe het ook kan. Een oefening in verbeeldingskracht, een blik op wat Brugge, en ruimer de stad, kan zijn, vandaag en in de toekomst.
In de straten van Brugge en Zeebrugge. Altijd open, altijd gratis. Lees de meest recente informatie op triennalebrugge.be. Stippel je bezoek uit via visitbruges.be/nl/plan-je-bezoek.
Aanbevolen bezoek
In de rand van de triënnale is een bezoek aan het geheugen als gebouw een aanrader. Het is een indoor tentoonstelling in Exporuimte Poortersloge, van 14/4 tot en met 11/8, van 13u tot 17u (gratis). Zes Brugse kunstenaars brengen er nieuw werk met ‘de transformatie van het geheugen’ als kernbegrip.
Ik bezocht de tentoonstelling op 16 april met enkele vrienden van ’t SchrijfNest.
Bij twee volgende bezoeken (17 en 28 april) verzamelde ik er de info die je hiernaast vindt ter voorbereiding van ’t SchrijfNest op verplaatsing op dinsdag 28 mei. In het beeldverslag van deze bijeenkomst vind je onze schrijfoogst en kan je doorklikken op foto’s van werken van de zes van Brugge.
Aanbevolen lectuur
Klimmen, schommelen en de klok luiden, een boeiende reportage van Kristien Bonneure op haar blog over de triënnale.
Voor en/of na het bezoek aan ‘geheugen als gebouw‘: info over het werk van de kunstenaars (Bron: Cultuurcentrum Brugge)
SOS ’n vlot, ’n schip.
Thuisloze uk, straks pruts.
Met velen ontheemd, vervreemd.
Heimwee. Vaderland.
(bij ‘Pantarhei-Spiegelrei’ _2020 2024 van Ria Verhaeghe)
leven geweven
hing als kunst aan een muur vol
ongelofelijk immens
wat rest een uitgerafelde draad
verbinding met tijd
bijna verknipt
(bij handwoven Jacquard cotton van Lisa IJeoma)
Met zijn foto-installatie Palimpsest heeft Jasper Rigole me diep geraakt.
Het toont mijn grootste angst.
“Alle beeld is verdwenen.
Het vergeten is permanent.”
Daar ben ik dus bang voor:
dat op een dag al mijn herinneringen zullen vervagen, dat ik door mijn wazige demente blik geen voorstelling meer zal kunnen maken van al wie en wat me dierbaar is.
Ik kruip in deze gewiste foto’s en voel een intens verdriet.
Want zo stel ik me mijn laatste jaren voor: verdwaald in dit zwevend labyrint onder deze wolk van verweesde herinneringen.