Ook op de derde bijeenkomst van ‘de vragen van Proust’ gaf je noodgedwongen verstek. Opnieuw drie vragen die je mondeling wilde beantwoorden. Waarvan je spijt hebt? Jouw vader was een geboren verteller. Jammer dat het nooit bij je opkwam om zijn verhalen op te tekenen. Je nam met moeite de tijd om met aandacht te luisteren, laat staan om zijn verhalen op schrift te zetten. Met extra vragen had je kunnen ontdekken wat de gevoelens waren achter die verhalen. Misschien zou je je vader beter hebben begrepen en wie weet ook jezelf. Men zegt niet voor niets dat jij een aardje naar je vaartje hebt, al hoor je dat niet graag. Wanneer je voor het laatst hebt gehuild? Hiervoor moet je diep in je geheugen graven. Of toch niet? Toen je enige dagen geleden de slaap niet kon vatten omdat je begaan was met de onrust van jouw bedgenoot, voelde je minutenlang hete tranen die langs je wangen tot in je nek hun weg zochten. Verdriet was er niet. Je voelde alleen dankbaarheid en liefde. Wat jou troost biedt? Een streling op je wang, een hand die naar de jouw reikt, een glimlach, een luisterend oor en een streepje muziek.