De astronomische lente begint bij ons pas op twintig maart. Toch ontwaakte jij vanochtend met lentekriebels. Meer zelfs je gedroeg je in de loop van de dag als een vat vol energie. Voor je met schat ging shoppen ontkleedde je het echtelijk bed tot op het bot. Het beddengoed verdween in twee stappen – zestig en veertig graden – in de wasmachine: beschermers en hoezen van matrassen, donsdekens en kussenslopen. Tussen twee wasbeurten in zeulde je met veertig kilo teelaarde alsof het niks was. Het dansende wasgoed aan de droogmolen werkte aanstekelijk. Je kreeg zin om mee te huppelen. Met zwier vulde je een emmer met regenwater, spons en zeemvel en trok je ermee de straat op, richting gezinswagen waarvan jij de enige chauffeur bent. Vandaag wou je komaf maken met de vogelpoep op de motorkap en het dak van de wagen. Dat laatste deed je een toontje lager zingen en een trapje bovenhalen. Dat jij de voorbije acht jaar zo zeer gekrompen bent klopt niet. Dat jij dit voertuig nooit eerder een wasbeurt hebt gegeven klopt wel. Je nam je voor om dit voortaan meer te doen. Het is een gelegenheid om een praatje te slaan met bestaande en potentiële buren.