Zouden er teken in compost huizen? Te laat om te checken op de computer want je staat reeds onder de douche. Je had aangekondigd dat het vandaag een werkdag zou worden. Je hield woord. Je spreidde een grondzeil uit, trok een paar tuinhandschoenen aan om nog niet vergane groenten en fruit van de bak naar het zeil te kieperen. Hoe dieper je wroette hoe warmer de smeuige brij aanvoelde. Door de opening onderaan de compostbak probeerde je met een spade het oudste materiaal te bereiken. Dat lukte niet. De container tillen lukte wel. Er verscheen een toren aan mest, die je spade per spade losmaakte. Op aangeven van schat verspreidde je die in de tuin. Je gaf ondertussen je ogen de kost. Ongelofelijk hoeveel levende wezentjes er in zo’n massa rottend materiaal wriemelen: mijten, duizendpoten, pissebedden, mieren en wormen. Deze laatste klitten blijkbaar graag samen in halve eierschalen. Na al dat zwoegen was de bodem weer zichtbaar en kon je de bak opnieuw monteren. Met je handen zwierde je er het recentste afval in, minder lastig dan met de spade. Schat opent de deur van de douche voor een check-up op teken. Hij neemt er graag de nodige tijd voor.