tweehonderdwoorden #24
In het Huis van Nabijheid eind maart kwam jouw verlangen – een retraite volgen – ter sprake. Tijdens de bijeenkomst rond de vragen van Proust begin april werd er gevraagd naar jouw ultiem verlangen. Je herhaalde jouw antwoord maar nu wat specifieker. Je droomde van een retraite in een klooster of abdij waar je in stilte zou kunnen schrijven, mediteren en creatief zijn. Bij de start van de Volle Maan Collage Club werd je uitgenodigd om een droom in een wolk te visualiseren. De kleur van die wolk was groen en zo licht dat slechts een tulp van doen was om de balans in evenwicht te houden. Om jouw collage te lezen schreef je een pantoum met alle elementen van jouw verlangen. Waarom gaf je geen aandacht aan drie korte zinnen die je onderaan de collage had gekleefd? ‘Leuk, iets nieuws. Inspiratie voor het rapen. Spelen en lol hebben’. Voor je de computer zo-even afsloot zag je een aankondiging verschijnen voor een retreat van vier dagen in een abdij waar je nog nooit heb overnacht. En dan nog wel op een locatie in de buurt. Het programma beantwoordt aan jouw verlangen én aan de drie korte zinnen. Dit kan geen toeval zijn!
Bedankt voor uw bezoek.
Een hartelijke groet,
Viviane Van Pottelberghe
6/4/2023
[…] een woord dat ik las bij Viviane en moest opzoeken omdat ik het niet kende, blijkt het een dichtvorm te zijn, ook nog eentje die […]
200 woorden… leuk, ik reageerde niet op allen maar las de meesten ondertussen wel 😉
Pantoum … onbekend woord, moest ik dus ff opzoeken… en heb er een slag naar geslagen… https://melodyks.wordpress.com/2023/04/10/pantoum/
ot… ik weet natuurlijk niet hoe jij het zelf ziet maar jouw blogtekst staat binnen een donkerblauw kader. Op mijn laptop zie ik dat die tekst bijna tegen de randen van dat kader aan staat. Misschien kun je in je css nog iets van margin toevoegen, dat verbetert nl de leesbaarheid.
dank voor de tip Melody!
[…] Om mijn collage te lezen schreef ik een pantoum. Na afloop van de Volle Maan Collage Club wachtte mij een verrassing. Je leest er meer over in Tweehonderdwoorden#24. […]
Ik ben meer van de limerick en het sonnet. Ik vind die andere vormen te gezocht. Ze kunnen niet meer datgene bevatten wat ik voel, ik ben genoodzaakt me te houden aan teveel regels. Met alle respect voor anderen.
Ik hoef ook niet in retraite. Ik woon alleen. Wil ik nog meer afgesloten zitten dan heb ik heb een kamertje van 2,5 bij 2.25 waar al mijn boeken staan, waar ik thee drink en waar ik schrijf. Als ik zin heb kijk in de tuin in. Als ik geen zin heb, sluit ik het gordijn. En als ik koud ben, verwarmt mij de kleine elektrische kachel.
Ik geloof wel dat ik kan zeggen dat ik op dit kleine oppervlak, waar ik ook lees en soms eet, gelukkig ben en waar ik tot in mijzelf kan reiken.