Zelfcensuur, het is jou niet vreemd. Maar zeg nu zelf, overdrijf je toch niet een beetje. Enkele weken geleden schoot je een foto van een onderwerp dat je om één of andere reden raakte. Dat gebeurt wel meer wanneer je met bewuste aandacht op stap bent in de natuur met je mobieltje op zak of inspiratie verzamelt voor ’t SchrijfNest Online. Die dag trok een knalrode kinderfiets met kleine zwarte accenten jouw aandacht. Wat was er zo bijzonder? Het leek splinternieuw en was volgens de regels van de kunst vastgemaakt aan een fietsrek. Voor zover jouw kennis reikt was het geen doorsnee fiets maar een mountainbike. Een gevoel van verlatenheid overviel jou en het maakte je verdrietig. Zoals het daar in de zon stond te fonkelen had het veel weg van een reclamestunt, ware het niet dat de naam van de fabrikant ontbrak. De interesse voor de poëtische reactie van je schrijfmaatjes werd enkele dagen later bruusk onderbroken door een nieuwsitem over de dood van een jongetje van negen in Gent. Dit bericht beïnvloedde duidelijk de schrijfsels van de volgers op de facebook groep. Jouw bijdrage bleef echter uit. Vandaag hef je de censuur op als groet aan het jongetje.