Zag je hoeveel mails er in de wachtrij staan? Onderaan jouw computerscherm staat het in witte cijfers op een rode achtergrond: honderdzesendertig! En dan heb ik het nog niet over de mails op je google adressen. Ben je dan niet nieuwsgierig? Ah, je weet wie de afzenders zijn, collega bloggers. Vind je hun schrijfsels dan niet langer interessant? Toch wel? Waarom lees je ze dan niet? Gebrek aan tijd, dat heb ik nog gehoord. En dat voor iemand die reeds dertien jaar op pensioen is. Andere engagementen zeg je? Uiteraard staat het jou vrij om te kiezen waar je tijd en aandacht aan besteedt. Er is inderdaad vrijwilligerswerk, mantelzorg, boodschappen, koken, wassen en strijken, administratie, ook afspraken met betrekking tot je eigen welzijn, je bent tenslotte niet meer van de jongste. Ik zie je echter meer en meer spelen en genieten. In de stad pik je wel eens een film of concertje mee, met vrienden ga je koffie drinken of een tentoonstelling bezoeken. Je gaat dagelijks creatief aan de slag, niet alleen tijdens het volgen, voorbereiden of begeleiden van workshops maar ook in je piepkleine atelier. Gisteren zelfs in het gezelschap van je zesjarig buurmeisje. Je voelde je weer kind.