schrijf je fris

op een blauwe maandag
ging vivje op stap
zonder stok op zak
niemand die dwars lag

het was haar eigen keuze
zo kon ze fotograferen
zonder zich te generen
ze stapte en danseuse

langs poëzie op de route
zonder zich af te vragen
of ze hierin zou slagen
of toch zou moeten boeten

omdat ze onvoorbereid
aan de tocht was begonnen
het was eerder onbezonnen
aan het pad kwam geen eind

en tot overmaat van ramp
werd het die dag snikheet
was ze veel te warm gekleed
uit haar oren kwam damp

ze bleef maar stappen
en naar lucht happen
maar vastbesloten
om voort te lopen

tot ze langs een beek
op de grond neer streek
onder een gedicht
in haar geschrift

had ze nu haar doel bereikt
’t is maar hoe je het bekijkt
Vivje nam een foto als bewijs
ze is trots maar ook eigenwijs

de
dood
van jouw
geliefden
creëerde zwarte
vlekken op een hart vol passie

(twee kleiwerkjes, een opdracht voor de biografiegroep Jan Wolkers)

met
dit
gebaar
beledig
en provoceer je
de wereld rondom jouw wereld