Wat is er aan de hand? Waarom kijk je zo sip? Je keek toch verlangend uit naar de opdracht van Cré Up voor de volgende photowalk? Je maag speelt op, zeg je. Heb je vandaag teveel chocolade eitjes gesmuld misschien? Oké, Siska haalde een streek met je uit: ze gaf een vrije opdracht met een verrassend extraatje. Dat laatste is een hele uitdaging voor jou. En toch voel je een verlangen om er op in te gaan, tenminste … op jouw manier. Je voelt op dit eigenste moment de neiging om een ontmoeting met een onbekende te organiseren, je weet zelfs nu reeds waar en wanneer. Oeps, nu voel je een oordeel op dat plan. Laat dat oordeel los, dat is nergens goed voor. Goed zo. Samen met je oordeel voel je nu ook dat draaiboek wegvloeien. Je voelt je rustig worden, ik zie het. Weet je nog dat je ooit in de ban was van het boek ‘De Columbus’?
Je was vastbesloten om op enkele van die opdrachten in te gaan. Toch deed je het niet. Waarom? Omdat je op lotgenoten wachtte, op maatjes? Tja, dan krijg je nu een tweede kans, dus grijp die! Ja? Je doet het? Succes!