Pantoum bij een werk van Philip Sweeck

Verborgen eenzame zwaan.
Zwaan zwalpend en zoekend bij de volle maan.
Je getuigt niet van zelfvertrouwen
Jouw spiegelbeeld is in contrast met wat ik zie.
Zwaan, zwalpend en zoekend bij volle maan.
Het hoofd gebogen, schaamte voor jouw diepste zelf.
Jouw spiegelbeeld is in contrast met wat ik zie.
Welke van de twee beelden is jouw ware zijn?
Het hoofd gebogen, schaamte voor jouw diepste kern.
Waarom verberg je wat ertoe doet onder maagdelijk wit en elegantie?
Welke van de twee beelden is jouw ware zijn?
Heb je het recht niet te zijn zoals je in wezen bent?
Verberg je lelijkheid, angst en eenzaamheid?
Waarom verberg je wat ertoe doet onder maagdelijk wit en elegantie?
Zwaan zwalpend en zoekend bij de volle maan.
Verborgen eenzame zwaan.

Schrijfoogst van Caroline

Mijn evaluatie

Mijmeren bij kunst,
mijn allereerste keer.
Opdracht of gezellig onderonsje?
Mijmeren bij kunst.
Pas later verzamelen de indrukken zich als donkere wolken.
Verdriet, zwart en diep overvalt mij.
Mijn allereerste keer,
mijmeren bij kunst.

Schrijfoogst van Gen

‘Geen echte kapel?’
Ik vond van wel.
De executies van Goya à la Frans Gentils op het altaar.
Een geëxecuteerde gekruisigd op de grond
zoals Christus aan het kruis.
Ik vind deze soldaat een gekruisigde figuur.
Echt een kapel waar zo’n schilderij thuishoort.
‘Diep in mij woelt een stem van het hemelse Jeruzalem’.

Schrijfoogst van Ann

Haiga

Afschepen (titel van het werk)

Tongende herten
op een bank in de kapel.
Hierbij voel ik geen angst.
Ze kiezen voor dialoog,
schepen geweld af.

Rondeel

Zwarte vogels boezemen me angst in.
Ik vertrouw geen raven, kraaien of eksters.
De raaf staat symbool voor de dood en de onderwereld.
Zwarte vogels boezemen me angst in.
Een kraai krast luid en indringend.
Eksters zijn uit op blingbling.
Ik vertrouw geen raven, kraaien of eksters.
Zwarte vogels boezemen me angst in.

Elfje
bij een werk van Knut Kersse (links)

help
de schreeuw
hoor mij toch
ik sta hier alleen
hulpeloos

Foto’s & schrijfoogst
van Hilde DM

Elfje
bij een werk van Ruben Houtaeve (rechts)

moedeloos
overspoeld door
een diep verdriet
treurnis in vele kleuren
zinloos

Rondgedicht
bij een werk van Frans Gentils (rechts)

gedrochten
half mens
en half dier
gevangen tussen muren
zonder deuren, leegte
alles onderdrukkend
uitzichtloos

Rondeel
bij een werk van Sven Verhaeghe (rechts)

nachtmerrie
een betoverd bos
verdwaald in het donker
nachtmerrie
bespiedt door duistere wezens
geen hoop hier
een betoverd bos
nachtmerrie

Schrijfoogst van Edith

Een zwaan in de vijver.
Normaal toch zal je zeggen,
Maar die traan onder zijn wang?
Een zwaan in de vijver
weent gelijk een mens
gekwetst en onverzorgd.
Normaal toch durf je nog zeggen
die zwaan in de vijver?

Ik zie een open gestrekte hand
Niets meer, niets minder
Zo veel mogelijkheden voor die hand…
Ik zie een open gestrekte hand
Mijn verbeelding maakt de verhalen
Van angst, geduld, vrede, verwoest…
Niets meer, niets minder
Ik zie een open gestrekte hand.

Dat zinnetje zal in mijn hart blijven hangen,
mijn verantwoordelijkheid aanspreken.
Welk verschil zal ik wel maken?
Dat zinnetje zal in mijn hart blijven hangen.
Stil blijven, bekijken, begrijpen en overwegen.
Wat een uitnodiging: voorkeur aan mijn essentie.
Mijn verantwoordelijkheid wordt aangesproken.
Dat zinnetje zal in mijn hart blijven hangen!

Prachtig de hele muur bedekt door een boom,
maar…met een deel mooi recht groeiend en…
wat gebeurt er met dat andere deel?
Prachtig de hele muur bedekt door een boom.
Kijk toch goed, hij is deels geplooid:
gebroken, gekraakt: wind en onweer…
maar met een deel mooi recht groeiend en
prachtig de hele muur is bedekt door die boom.

Ik schrik… vier voeten liggen daar,
Het tapijt verbergt “zacht” of “ruzie”.
Dat is geen gewoon beeld…
Ik schrik… vier voeten liggen daar.
Hoe kan ’t leven blijven ademen
en niet plat gestapt worden?
Het tapijt verbergt “zacht” of “ruzie”.
Ik schrik… vier voeten liggen daar.