spiegelend elfje

wenteltrap
In huis
van mijn peter
waar ik graag ging
logeren
logeren
samen met mijn nicht
onze ongewassen voeten
bedekkend met
kussens

rondeel

’t Is goed in ’t eigen hart te kijken
nog even voor het slapengaan.
Elke avond een korte meditatie.
’t Is goed in ’t eigen hart te kijken.
Wat had ik vandaag beter kunnen doen?
Waar ben ik dankbaar voor?
Nog even voor het slapengaan
is ’t goed in ’t eigen hart te kijken.

rondeel

Het geheugen als gebouw.
In mijn hoofd zijn veel kamers.
Ik hoop er nog heel lang in te mogen vertoeven.
Het geheugen als gebouw.
De meeste kamers zitten boordevol herinneringen.
Er wonen mensen die ik heel graag zie.
In mijn hoofd zijn heel veel kamers.
Het geheugen als gebouw.

pantoum

Inspiratie voor mijn tuinkamer

Verlaten in het Raspaillebos
staat ’t Iffraatje of de juffrouwkapel.
Hier ben ik alleen,
verlaten in het Raspaillebos.
Op deze stilteplek wil ik wonen.
Hier ben ik alleen,
geen mensen om me heen.
Op deze stilteplek wil ik wonen.
Betekent rust voor mij afzondering?
Geen mensen om me heen?
Ja, daar heb ik nood aan!
Even geen contact of verplichtingen.
Betekent rust voor mij afzondering?
Verlaten in het Raspaillebos:
inspiratie voor mij tuinkamer.

Foto rechts:
’t Iffraken of
de juffrouw kapel in het Raspaillebos

vrije schrijfvorm

SchrijfNest

We komen samen als vogels.
In stilte rijgen we haiku’s tot een poëtische ketting met sferen als schakels.
We schrijven in een Japanse cadans.
De zon komt op het feest.
Het vormt een mooi spel tussen rood en groen.
Wat ontstaat is vaak een weerspiegeling van onszelf dat de zinnen bedwelmd.
En ’s avonds, onder het troostend licht van maan en sterrenhemel
laat ik de dag achter me, morgen is een nieuwe dag.

kort pantoum

Favela Inferno
De zon brandt op de drie plastieken muren.
De stokken houden het geheel rechtop.
Een meisje voorziet het ‘huis’ van een dakje.
De zon brandt op de drie plastieken muren.
Wat een ellende zo te moeten leven.
Een meisje voorziet het ‘huis’ van een dakje.
Ze lacht blozend naar mij, vraagt een foto van haar te nemen.
Wat een ellende zo te moeten leven.
Onrechtvaardigheid is hier gewoon….rechtvaardig.
Ze lacht blozend naar mij, vraagt een foto van haar te nemen.
Terwijl ze dat doet, strijkt ze haar vette haren mooi.
Op de platgestampte aarde ligt een baby.
Onrechtvaardigheid is hier gewoon…rechtvaardig.
De zon brandt op de drie plastieken muren.
Favela Inferno

rondeel

Het lekkerste eten van de wereld
vond je in de eetzaal van het kasteel.
Toen de kelners nog bedienden,
het lekkerste eten van de wereld.
Een forellenbanket of Jambon D’Ardennes,
everzwijn- of hertenstoofpotjes,
vond je in de eetzaal van het kasteel.
Het lekkerste eten van de wereld.

spiegelelfje

Feestdag
Klokken luiden
Feest voor iedereen
“Hoor de klokken luiden”
Vakantiekerk
Vakantiekerk
Hoog, mooi, groot, bewonderenswaardig
Vol met mensen
Dicht bij
thuis.

rondeel

zie mij aan
met het geheugen als gebouw
sferen als schakels
zie mij aan
delen is openen, kleuren geven
ik kom in mijn kern
met het geheugen als gebouw
zie mij aan

met bewuste aandacht luisteren

creatief thuiskomen
alles wat leeft is welkom
dansend
een thuis met open broodzak
met aandacht voor elkaar
ik kruip uit mijn ei
vrij… maar ruig
worstelen met lettergrepen
creatief thuiskomen

Elfje – herinnering

gedeeltelijk
verbinding zoeken
voorbij de scheidingslijn
gelukkig niet altijd alleen
bevrijding

Rondeel – vakantieherinnering

De Himalaya
onvergetelijke reis
ontmoetingen met monniken in oude tempels
De Himalaya
ondergedompeld in dit ruig berglandschap
vind ik innerlijke vrede
onvergetelijke reis
De Himalaya

Pantoum – vakantieherinnering

Himalaya
witte stoepa met veelkleurige vlagjes
bergen op de achtergrond
besneeuwde toppen
witte stoepa met veelkleurige vlagjes
innerlijke rust
besneeuwde toppen
geen levend wezen te zien
innerlijke rust
stenen woestijn
geen levend wezen te zien
indringende stilte
de wind neemt de gebeden mee
stenen woestijn
witte stoepa met veelkleurige vlagjes
Himalaya

Pantoum – met kernwoorden uit de inleiding

bewonderend luisteren naar haiku’s en tanka’s
als een poëtische ketting aaneengeregen
een bijzondere ervaring
zen-bolletjes stuiteren over het kleurig tapijt
als een poëtische ketting aaneengeregen
delen is onze kleuren geven
zen-bolletjes stuiteren over het kleurig tapijt
ochtendgezangen in Japanse cadans
delen is onze kleuren geven
sferen als schakels
ochtendgezangen in Japanse cadans
weven met meditatieve patronen
sferen als schakels
weerspiegeling van mezelf
weven met meditatieve patronen
bewonderend luisteren naar haiku’s en tanka’s

Elfje – jeugdherinnering

Gezang
in de
synagoge met de
ronde vensters, hoge deuren.
Samenkomst.

Pantoum – vakantieherinnering

Ankor Wat
zonsondergang zacht
op de achtergrond
verflauwend licht op tempelscomplex,
zonsondergang zacht.
Religieuze boeddhisten,
verflauwend licht op tempelcomplex.
Maar drukke chinezen met flitsen in hun handen,
religieuze boeddhisten.
Hoe was ’t hier ooit vroeger?
Maar drukke chinezen met flitsen in hun handen!
Fraaie omgeving.
Nationaal symbool van Cambodja.
Hoe was ’t hier ooit vroeger?
Zonsondergang zacht
Ankor Wat

Vrije schrijfvorm – met kernwoorden uit de inleiding

Zen-bolletjes met mediatieve patronen.
Op en neer! Japanse cadans.
En daar! Een cameliarestant
in het huis met open broodzak om te wonen.
Potrozen aan kleine pylonen verdrijven demonen.
De avond vaart binnen, goudglans in een krans
zakt op de twijfelende bloem: trieste chrysant zonet verplant.

zandloper – jeugdherinnering

een dorpscafé anno 1850
warm en uitnodigend
zachte herbergierster
onvervalst
niet modern
zal moeten wijken
leve de moderne vooruitgang?

kort pantoum – vakantieherinnering

Alcobaça tussen hemel en aarde
Een abdij groots en intact
Wat een groot gebouw
De abdij is zeer intact
Een grootse abdij ,vervlogen in tijd maar niet in verval
Er waren in vroegere tijden zeer goede bouwmeesters
Een abdij in zeer goede staat
Ik zie geen paters of religieuzen
Heel goede bouwheren waren er vroeger al
Hoe konden ze dit gebouw met de kennis van toen in elkaar steken
Ik zie geen geestelijken
Ik krijg koud bij het zien van de grootsheid van de abdij
Veel bezoekers , geen paters
Hoe hebben ze dit gedaan om zo’n gebouw neer te zetten
Een abdij, groots en intact
Alcobaça tussen hemel en aarde

rondgedicht – jeugdherinnering

kasteel
van Targnon
vakantie in juli
jongens en meisjes
samen op speelplaats
gescheiden op
slaapplaats

rondgedicht – jeugdherinnering

meisjes
schuchter naakt
rillend gillend bibberend
onder koude douche
inzepen en afspoelen
giechelend weer
aangekleed

kort pantoum – vakantieherinnering

Poort naar de hemel
Het Vigeland park in Oslo.
Twee ijzeren zwarte hekkens waaien open.
Witte reuzen op hun sokkel heten mij welkom.
Het Vigeland park in Oslo
neemt mij op in de zevende hemel.
Witte reuzen op hun sokkel heten mij welkom.
Het weidse park ademt rust in en uit
en neemt mij op in de zevende hemel.
Ga ik hier ooit weer weg?
Het weidse park ademt rust in en uit.
Door de poort stapte ik in een droom.
Door de poort stap ik in een herinnering.
Kom ik hier ooit terug?
Het Vigeland park in Oslo.
Poort naar de hemel.

rondeel – jeugdherinnering

Ik stapte mijn geheugen binnen
op zoek naar een gebouw
van betekenis uit mijn jeugd.
Ik stapte mijn geheugen binnen
vond een kasteel met spoken
en ingeslapen demonen.
Op zoek naar een gebouw
stapte ik mijn geheugen binnen.

rondeel – met bewuste aandacht luisteren

Met hart, ogen, oren
luisteren naar het ritme
van zinnen en gedachten.

Met hart, ogen, oren
proeven van woorden
van poëtische vogels.

Luisteren naar het ritme
van een schrijvend hart.